Miłośnicy dużych czworonogów, którzy mają w domu odpowiednie warunki do wychowywania zwierzęcia o sporych gabarytach, mogą rozważyć adopcję psa bernardyna. Poniżej przedstawiamy najważniejsze informacje o tej rasie!
Spis treści:
Rozmiar | duży |
Sierść | krótkowłosy lub długowłosy (w zależności od odmiany) |
Charakter | pies do towarzystwa, stróżujący i gospodarski |
Długość życia | 8–11 lat |
Pierwsza celowa hodowla bernardynów została założona w 1867 roku. Prowadził ją Heinrich Schumacher z Hollingen koło Berna. Oficjalny wzorzec rasy został przyjęty w 1887 roku. Przekazy z XI stulecia wskazują jednak, że bernardyny istniały i były wychowywane już wtedy – w czasach średniowiecza. Ta odmiana wywodzi się z terenów Alp Pennińskich. Źródła podają, że duże psy górskie towarzyszyły tamtejszym mnichom, którzy prowadzili schronisko dla pielgrzymów na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda. Zwierzęta pomagały w odnajdywaniu zaginionych podróżnych i bezpiecznym odprowadzaniu ich do ośrodka.
Zgodnie z klasyfikacją FCI rasa bernardyn należy do grupy 2. (pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy), sekcji 2.2. (molosy typu górskiego).
Bernardyn nie jest największą rasą psa, ale należy do odmian olbrzymich. Oczekiwana wysokość w kłębie dorosłego osobnika wynosi 70–90 cm u samców oraz 65–80 cm u samic. Masa ciała może wynosić od 55 do nawet 120 kg.
Cechy budowy bernardynów to:
Rasa ta dzieli się na dwie odmiany: krótko- i długowłosą. Preferowane umaszczenie jest białe z mniejszymi lub większymi rudobrązowymi łatami albo z pełnym płaszczem. Dopuszcza się pręgowanie na tle rudobrązowym lub żółtobrązowym.
Pielęgnacja bernardyna nie jest czasochłonna. Nawet odmiana długowłosa nie musi być często czesana – dorosłe osobniki wystarczy szczotkować raz w tygodniu. Bernardyny małe (młode) warto czesać częściej, nawet codziennie, by ułatwić im pozbywanie się podszerstka.
Pozostałe czynności pielęgnacyjne, które należy wykonywać regularnie, to szczotkowanie zębów (codziennie) oraz przycinanie pazurów (co około 2 tygodnie). Należy mieć na uwadze, że bernardyny dość obficie się ślinią, co może być uciążliwe dla opiekunów pragnących trzymać swoje zwierzęta w domu.
Typowy bernardyn ma charakter bardzo spokojny i wyważony. Jest doskonałym towarzyszem życia zarówno dla samotnego opiekuna, jak i rodziny. Łagodnie reaguje na obecność dzieci, nie jest agresywny ani nadmiernie entuzjastyczny. Dobrze toleruje też inne zwierzęta.
Bernardyn doskonale sprawdza się w roli stróża. Ze względu na gabaryty potrzebuje dużej przestrzeni, dlatego zaleca się wychowywać go w domu z ogrodem. Wbrew swojej posturze to zwierzę dosyć energiczne i skłonne do zabaw ruchowych. Cechuje się również wysoką inteligencją i doskonałą pamięcią, dzięki czemu idealnie nadaje się do szkoleń. Potrzebuje łagodnego, lecz stanowczego treningu, aby nauczyć się posłuszeństwa wobec opiekuna.
W przypadku bernardynów długość życia mieści się w dolnej granicy przewidywanej dla psów dużych ras. Zwierzęta o tych gabarytach nie są tak długowieczne, jak ich mali i miniaturowi kuzyni. Wynika to z szybkiego starzenia się komórek ciała, a także ryzyka wystąpienia wad rozwojowych podczas szybkiego wzrostu.
Ile żyje bernardyn? Przeciętnie od 8 do 10 lat, choć zdarzają się osobniki dożywające 11. urodzin. Typowe dla tej rasy choroby to:
Bernardyny są odporne na niskie temperatury, natomiast nie najlepiej znoszą upały.
Żywienie psa powinno być oparte na pełnoporcjowych pokarmach gotowych. Należy je dobrać odpowiednio do wieku czworonoga (jedzenie z linii „junior” dla szczeniąt lub „adult” dla dorosłych psów). Inne czynniki warunkujące wybór optymalnego pożywienia to masa ciała zwierzęcia (w przypadku bernardyna należy wybierać produkty przeznaczone dla ras dużych), jego stan zdrowia oraz poziom aktywności fizycznej. Współczesne bernardyny na ogół nie są psami pracującymi, a zatem ich jadłospis nie musi opierać się na pokarmach wysokokalorycznych. Specjaliści z Instytutu Nauki o Zwierzętach Waltham zalecają stosowanie diety mieszanej, złożonej z pokarmów suchych i mokrych w proporcjach 1:1 pod względem masy produktów. Porcjowanie poszczególnych posiłków możemy ustalić na podstawie tabel żywienia, które znajdują się na etykietach gotowego jedzenia dla zwierząt.
Opiekunowie często nazywają swoje psy, wzorując się na celebrytach lub postaciach filmowych. W przypadku bernardynów przez długi czas prym wiodły imiona Beethoven i Missy – tak wabią się zwierzęcy bohaterowie jednej z popularnych amerykańskich komedii. Warto jednak rozważyć nazwanie zwierzęcia w taki sposób, aby jego imię było łatwe do wymówienia, krótkie i dźwięczne. Najlepiej zdecydować się na słowo 1- lub 2-sylabowe. Poniżej przykłady:
W przypadku bernardynów ceny szczeniąt rasowych wahają się w granicach 2500–4500 złotych. Jeżeli nie zależy nam na posiadaniu rasowego zwierzęcia z rodowodem, warto rozejrzeć się po okolicznych schroniskach dla zwierząt. Często możemy tam spotkać czworonogi w typie różnych ras i uszczęśliwić je zaproszeniem do ciepłego, kochającego domu. Za zwierzę z ośrodka nie zapłacimy nic bądź będziemy musieli uiścić symboliczną kwotę.
Na cenę szczenięcia z profesjonalnej hodowli składają się wysokie koszty utrzymania. Należą do nich:
Kup online
Kliknij, aby kupić od jednego z poniższych sprzedawców.
