Chory pies – jak rozpoznać, że coś mu dolega?

Po czym poznać, że pies jest chory? Użyj tej krótkiej listy kontrolnej, aby dowiedzieć się, czy Twój pies jest w dobrej kondycji, czy też konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii.

• Oczy powinny być przejrzyste, spojrzenie żywe, brak nieprawidłowych wypływów, np. ropnych (wypływ śluzowy lub surowiczy jest normą).
• Nos bez wysięków.
• Oddech powinien być świeży, a pies powinien oddychać prawidłowo.
• Dziąsła powinny być jednolicie różowe, a po naciśnięciu zabarwiać się ponownie na różowo po upływie mniej niż dwóch sekund.
• Zęby powinny być białe i czyste.
• Uszy powinny wyglądać czysto, nie może wydobywać się z nich przykry zapach.
• Okrywa włosowa powinna być lśniąca, nie może być zmatowiała.
• Skóra powinna być gładka, czysta i jędrna. Wskazówka: delikatnie uchwyć psu skórę na karku, pomiędzy łopatkami, robiąc rodzaj namiociku – jeżeli po puszczeniu skóra natychmiast nie wraca na swoje miejsce, oznacza to, że pies może być odwodniony.
• Pies powinien mieć apetyt, czyli chętnie jeść serwowane mu posiłki. Oczywiście jednorazowe zaniechanie spożycia pokarmu nie świadczy jeszcze o chorobie – zaniepokoić powinno natomiast ciągłe odmawianie jedzenia.
• Pies powinien pić odpowiednie porcje wody – jeśli nie sięga po wodę wcale, lub wręcz przeciwnie, jego pragnienie jest ogromne i pochłania niespotykane dotąd ilości płynu, może to świadczyć o wielu nieprawidłowościach i schorzeniach.
• Pies powinien się prawidłowo wypróżniać, tzn. nie powinien cierpieć na zaparcia ani biegunki.
  Cotygodniowe sprawdzanie stanu zdrowia psa według tej listy kontrolnej pomoże Ci określić, co u Twojego psa jest normą – znacznie ułatwiając stwierdzenie, kiedy zwierzę musi iść do lekarza.

Dziwne zachowanie psa – pierwszy objaw choroby

„Dziwne zachowanie psa” to pojęcie bardzo szerokie. Na co więc musisz zwrócić uwagę? Po prostu na każde zachowanie, które odbiega od normy, np.:

• pies, który na co dzień jest bardzo aktywny, nagle przesypia całe dnie;
• pies, który do tej pory łaknął kontaktu z ludźmi i chętnie spędzał z nimi czas, nagle staje się wycofany i lękliwy;
• pies, który bardzo lubił pieszczoty, nagle zaczyna np. warczeć i wycofywać się, gdy próbujesz pogłaskać go w okolicy uszu, brzucha czy łap, itp.

Wszelkie zmiany w zachowaniu pupila – w jego samopoczuciu, aktywności – powinny skłonić Cię do bacznej obserwacji. Zachowaj spokój, bo jednorazowa zmiana nie musi świadczyć o niczym poważnym. Pies to żywy organizm, dlatego podobnie jak człowiek reaguje m.in. na zmiany zachodzące w jego otoczeniu, na pogodę, itp. Jeżeli natomiast niepokojące zmiany utrzymują się, obserwujesz ich nasilenie lub/i pojawiają się dodatkowe objawy, koniecznie skonsultuj się z lekarzem weterynarii.

Temperatura u psa – jak ją sprawdzić?

Temperaturę u psa możesz zmierzyć tak samo jak u człowieka – najbardziej wiarygodny będzie pomiar dokonany przez odbytnicę. Nie potrzebujesz też do tego żadnego specjalnego termometru. Użyj najzwyklejszego modelu, jaki stosuje się do pomiaru temperatury u ludzi.
Uwaga! Prawidłowa temperatura u psów (w zależności od rasy) mieści się w przedziale około 37,5 – 39 stopni Celsjusza. Co równie istotne, nie dokonuj pomiaru zaraz po aktywności, bo to zupełnie naturalne, że wówczas pies będzie rozgrzany. Zmierz zatem temperaturę, gdy pies dłuższy czas będzie odpoczywał. Jeśli pomiar wykaże powyżej 39 stopni, koniecznie od razu udaj się do lecznicy!

Psi kaszel i katar

Psi kaszel i katar mogą świadczyć o chorobie przeziębieniowej, ale też o wielu innych, bardzo niebezpiecznych schorzeniach. W przypadku samego przeziębienia pies może mieć nieco podniesioną temperaturę. Jeśli do tego zauważasz, że pies jest apatyczny, następuje wysięk z nosa (szczególnie ropny!), a także wypływ z dróg oddechowych (zwłaszcza krwisty bądź ropny), pojawiają się duszności – natychmiast udaj się do lekarza weterynarii! Jeżeli objawy są bardzo nasilone, może to oznaczać, że pies walczy m.in. z wirusowym zapaleniem nosa i gardła, bakteryjnym zapaleniem błony śluzowej, a nawet oskrzeli czy płuc.

Biegunka lub wymioty

Biegunka u psa, podobnie jak wymioty, zawsze powinny wzbudzić Twoją czujność – szczególnie w sytuacji, gdy towarzyszą im inne niepokojące objawy, jak widoczne osłabienie psa, osowiałość, itd. Wówczas szybka interwencja lekarza jest niezbędna.
Wymioty mogą być objawem m.in. rozmaitych chorób bakteryjnych, wirusowych czy pasożytniczych, ale mogą też świadczyć o skręcie żołądka lub jelit, poważnym zatruciu, chorobach wątroby, a nawet nowotworach. Ponadto pies może wymiotować z powodu wrzodów czy nadwrażliwości pokarmowej.
Przyczyną biegunki u psa również mogą być różne bakterie i wirusy, zatrucia pokarmowe (m.in. w skutek nieprawidłowego żywienia), choroby nerek, wątroby, cukrzyca. Nierzadką sytuacją jest wystąpienie biegunki po odrobaczaniu psa oraz wskutek podawanych mu leków.

Brak apetytu u psa

Brak apetytu u psa nie zawsze musi świadczyć o poważnych schorzeniach. Czasem przyczyną mogą być bardzo błahe i łatwe do usunięcia. Pies może nie mieć ochoty na posiłek np. w upalny dzień. Może też niechętnie zaglądać do miski, gdy pokarm jest niesmaczny, zepsuty lub zwietrzały – psy mają doskonały węch i o wiele szybciej zorientują się, że z jedzeniem jest coś nie tak niż my. Jeśli poza brakiem apetytu psu nic nie dolega, warto psa po prostu obserwować. W okresie upałów trzeba zadbać przede wszystkim o to, by miał ciągły dostęp do świeżej wody. Należy też przyjrzeć się dotychczas serwowanemu pokarmowi.

Niestety za brakiem apetytu u psa mogą stać poważniejsze czynniki. Psy mogą odmawiać pokarmu m.in. w przebiegu cukrzycy, w wyniku problemów z węchem, jeśli mają problemy natury neurologicznej, gdy żyją w ciągłym stresie (np. coś wciąż zmienia się w ich otoczeniu, pojawia się inny pies, itp.). Pies niechętnie będzie jadł lub całkowicie zaniecha jedzenia, jeśli coś go boli, gdy zmaga się z niedrożnością jelit, chorobami żołądka, trzustki czy wątroby.

To zaledwie niewielka część przyczyn, dla których pies traci apetyt. Aby dotrzeć do źródła problemu, koniecznie należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, który przeprowadzi szczegółowy wywiad i zleci potrzebne badania.

Zmiany skórne u psa

Zmiany w wyglądzie skóry lub/i sierści mogą być następstwem zarówno schorzeń o podłożu alergicznym (alergie pokarmowe, kontaktowe, itd.), pasożytniczym (np. świerzb), grzybiczym, jak i bakteryjnym. Ponadto to, co widać na zewnątrz, czyli pogorszenie stanu skóry i sierści, może być objawem chorób wewnętrznych. W związku z powyższym zmiany skórne u psa zawsze wymagają konsultacji z lekarzem weterynarii.

Inne sygnały, które świadczą o chorobie pupila

Poza wyżej wymienionymi symptomami, tak naprawdę wszystkie odstępstwa od normy mogą świadczyć o tym, że w organizmie psa dzieje się coś niepokojącego, co wymaga szerszej diagnostyki i leczenia. Mowa tutaj zarówno o zmianach w zachowaniu psa, jak i w jego wyglądzie. Trudno wymienić je wszystkie, bo każdy właściciel najlepiej zna swojego psa i powinien go obserwować. To, co dla jednego psa/konkretnej rasy jest normą, dla innego będzie odstępstwem od niej.

Pamiętać trzeba także o tym, że psy cierpią nie tylko na schorzenia somatyczne, ale także na zaburzenia związane ze sferą psychiczną. Wówczas to nie lekarz weterynarii będzie mógł pomóc psu, ale doświadczony behawiorysta. Niemniej, najpierw zawsze trzeba wykluczyć wszystkie inne choroby, co powinno być poparte rzetelnymi badaniami w lecznicy.