Ogar polski

Ogar jest jedną z polskich ras psów. Dawniej doskonale sprawdzał się w polowaniach, płoszył zwierzynę głośnym szczekaniem. Dziś to miły i towarzyski przyjaciel domu. Pojętny, spokojny, podporządkowany, choć potrzebuje trochę samodzielności. Idealny kompan dla ludzi prowadzących aktywny tryb życia i lubiących ruch na świeżym powietrzu.

Spis treści:

Ogar polski – podstawowe informacje
Ogar polski – historia rasy
Ogar polski – opis rasy
Ogar polski – pielęgnacja
Ogar polski – charakter
Ogar polski – długość życia
Ogar polski – ciekawostki
Ogar polski – wskazówki żywieniowe
Ogar polski – przykładowe imiona
Ogar polski – szczenięta z hodowli

Ogar polski – podstawowe informacje

Rozmiar	wysokość w kłębie: 55–65 cm masa ciała: 20–32 kg
Sierść	na głowie, kufie, uszach i nogach włos krótki, gładki; na pozostałych częściach ciała średniej długości, gruby i twardy; umaszczenie czerwonobrązowe z czarnym czaprakiem
Charakter	miły, przyjacielski, spokojny, doskonały pies rodzinny i stróżujący, nieufny wobec obcych
Długość życia	około 14 lat

Ogar polski – historia rasy

Ogary polskie wywodzą się z bardzo starej rasy psów gończych. Za ich protoplastów uważa się pochodzące z Francji psy św. Huberta (bloodhound), które połączono z gończymi wschodnioeuropejskimi w typie chartów. Tak powstał ogar idealnie odnajdujący się w polskich warunkach atmosferycznych. Dzięki grubemu podszerstkowi jest odporny na zimno, a mocna budowa ciała czyni go bardzo wytrzymałym.

Pierwsze wzmianki o rasie pochodzą z kronik Galla Anonima (XI wiek). Ogary przez stulecia tworzyły królewskie sfory psów. Brały udział w polowaniach, płosząc zwierzynę donośnym szczekaniem. Wydawane przez psy gończe różnorodne dźwięki nazywa się graniem, od którego miało powstać określenie „ogar”. Etymologia tego słowa nie jest jednak do końca jasna. Niektórzy badacze uważają, że „ogar” pochodzi od „ogorzałego umaszczenia”, inni wiążą je z czeskim wyrazem „ohar”, oznaczającym wyżła.

Ogary powszechnie występowały w Polsce, najliczniej na Kresach Wschodnich. Sprawdzały się przede wszystkim jako psy myśliwskie, jednak od XIX wieku były również psami wystawowymi. Po II wojnie światowej wraz ze zmianą granic Polski zmieniła się populacja ogarów na terenie naszego kraju. Psy gończe stały się rzadkością aż do lat 50. XX wieku, kiedy pułkownik Piotr Kartawik sprowadził z Kresów cztery ogary. Psy o imionach Bartek i Burzan oraz suki Czita i Zorka zapoczątkowały hodowlę „Z Kresów”, z której urodziło się 21 miotów. Część z tych szczeniąt zapoczątkowała kolejne polskie hodowle ogarów. Rasa znów stała się znana, choć nie odzyskała już dawnej popularności. Od 1966 roku ogary należą do FCI, sekcji 6 psów gończych i ras pokrewnych.

Ogar polski – opis rasy

Ogary sprawiają wrażenie dużych psów. Mają masywną posturę, lecz zalicza się je do ras średnich. Samce osiągają w kłębie 56–65 cm, a suki 55–60 cm. Optymalna masa ciała wynosi dla psów 25–32 kg, a dla suk 20–26 kg.

Ogary mają ciężką i prostokątną budowę ciała. Kończyny tych czworonogów są muskularne, o mocnym kośćcu, a ich długość do łokci jest mniej więcej równa połowie wielkości psa w kłębie. Grzbiet mają mocno znaczony i gruby, ogon osadzony nisko, najczęściej opuszczony, lekko wygięty. Głowa jest dość ciężka, w kształcie średniego prostokąta z długą, tępo zakończoną kufą, natomiast nos duży, szeroki i ciemny. Nieco skośne oczy mają barwę ciemnobrązową. Uszy są średniej długości, oklapnięte, na końcach lekko zaokrąglone.

Ogary polskie charakteryzują się średniej długości włosem okrywowym z gęstym podszerstkiem. Krótsza i gładsza sierść występuje na głowie, kufie, uszach i nogach, a dłuższa na karku, pośladkach i spodzie ogona. Umaszczenie jest czaprakowe, czerwonobrązowe z czarnym znaczeniem na grzbiecie przypominającym siodło. Dopuszczalne są białe znaczenia w kształcie kwadracika lub strzałki, co spotyka się bardzo rzadko.

Ogar polski – pielęgnacja

Ogary są łatwe w pielęgnacji, choć trzeba wiedzieć, że obficie linieją prawie przez cały rok. Krótki, ostry włos wbija się w dywany i tapicerkę, utrudniając sprzątanie. Aby ograniczyć problemy związane z linieniem, zwierzęta tej rasy trzeba systematycznie wyczesywać. Na co dzień dobrze sprawdzi się twarda, włosiana szczotka oraz gęsty grzebień. W okresie sezonowego gubienia sierści może pomóc trymowanie. Ogary potrzebują kąpieli w razie potrzeby. Do pielęgnacji włosa przydają się balsamy i odżywki nawilżające.

Oprócz dbania o sierść opiekunowie powinni pamiętać też o standardowych zabiegach higienicznych: przemywaniu oczu i uszu, przycinaniu pazurów, szczotkowaniu zębów i kontroli gruczołów okołoodbytowych w gabinecie weterynaryjnym.

Ogar polski – charakter

Ogar polski to typowy pies myśliwski, który równie dobrze, jak na polowaniach, sprawdza się w roli przyjaciela rodziny i stróża domu, jeśli tylko zapewnimy mu odpowiednią aktywność fizyczną. Jest bardzo czujny, a zaniepokojony alarmuje domowników głośnym szczekaniem. Raczej nie przejawia zachowań agresywnych wobec obcych. Potrzebuje dużo kontaktu z opiekunem, wobec którego jest oddany i posłuszny. Uwielbia pieszczoty. Świetnie dogaduje się ze wszystkimi domownikami, także najmłodszymi. Może współdzielić przestrzeń z innymi zwierzętami, o ile te nie wyrażają sprzeciwu.

Ogar to pies bezproblemowy. Łatwy w wychowaniu i prowadzeniu. Inteligentny, pojętny, uczy się szybko i chętnie. Lubi ruch, ale bywa leniwy. W domu jest spokojny i zrównoważony. Łatwo dostosowuje się do rytmu dnia rodziny, jednak musi mieć zapewnioną odpowiednią dawkę aktywności. Odpowiednią, czyli umiarkowaną, niezbyt forsowną.

Ogary są wytrzymałe, lecz niezbyt szybkie. Lubią długie spacery, podczas których robią mnóstwo przystanków na obwąchiwanie terenu. Najlepszy trening to zabawy w tropienie i szukanie. Ochoczo towarzyszą przewodnikowi w dogtrekkingu czy marszobiegach. Psy gończe są stworzone do pracy, o czym trzeba pamiętać, decydując się na takiego kompana. Ogary potrzebują konkretnych zajęć ruchowych i pewnej swobody. Odwdzięczają się bezgranicznym oddaniem i wiernością, gdy im się to zapewni. To wspaniali czworonodzy towarzysze, którzy dobrze adaptują się w warunkach miejskich.

Ogar polski – długość życia

Ogar polski żyje średnio 12–14 lat. To rasa o polskim rodowodzie, więc doskonale adaptuje się do warunków klimatycznych naszego kraju. Ogar jest odporny na wiele chorób, choć i jemu zdarzają się problemy zdrowotne. Najczęściej dotyczą narządu ruchu oraz wzroku. Czworonogi są podatne na dysplazję stawów biodrowych, wywołaną czynnikami genetycznymi oraz środowiskowymi. Mogą też dziedziczyć wady narządu wzroku – entropię powiek i zwyrodnienie siatkówki, dlatego należy wybierać szczenięta z legalnych, odpowiedzialnych hodowli, którym zależy na zdrowiu podopiecznych i ogólnym dobru rasy. Opiekunom zaleca się badanie okulistyczne czworonogów u lekarza weterynarii.

Ogar polski – ciekawostki

FCI uznaje pięć polskich ras psów: ogara polskiego, gończego polskiego, charta polskiego, polskiego owczarka podhalańskiego i polskiego owczarka nizinnego.
Granie to odgłosy wydawane przez ogary goniące zwierzynę. Ogarze dźwięki zmieniają się w zależności od gatunku ściganego zwierza oraz etapu polowania. Tworzą miłe dla ucha akordy, przez co zwykło się nadawać ogarom imiona związane z muzyką.
Popularność ogarów ma odzwierciedlenie w literaturze i sztuce XVII–XX wieku. Opisywał je Stefan Żeromski w Popiołach, rozpoczynając powieść od słów: „Ogary poszły w las”. Te wspaniałe psy gończe odnajdujemy też w twórczości innych pisarzy: Mikołaja Reja, Adama Mickiewicza, Czesława Miłosza, a także malarzy: Juliusza Kossaka, Juliana Fałata i Czesława Wasilewskiego. Ponadto wizerunki ogarów zdobią herby, godła miejskie i rodowe, pieczęcie oraz exlibrisy.

Ogar polski – wskazówki żywieniowe

Ogar polski potrzebuje pełnoporcjowych pokarmów suchych i mokrych (w proporcji 1:1 pod względem masy produktu). Jedzenie dla psa zawsze musi być dostosowane do wieku, wielkości rasy, masy ciała, zakresu aktywności fizycznej i stanu zdrowia. Psy pracujące muszą mieć specjalnie opracowaną dietę.
Ogary to wielkie łakomczuchy. Mają duży apetyt, a przez to tendencję do tycia. Aby zadbać o optymalną masę ciała czworonoga, należy zapewnić mu pokarmy o odpowiedniej kaloryczności i podawać je dwa–trzy razy dziennie, wystawiając miski na 15–20 minut. Stały dostęp do pokarmu sprzyja nadwadze, podobnie jak brak ruchu.
Podając psu przysmaki funkcyjne Pedigree^Ⓡ DentaStix^Ⓡ, troszczysz się o zdrowie jego jamy ustnej. Gryzienie pałeczek DentaStix^Ⓡ pomaga mu redukować osad. Nie zapomnij też o szczotkowaniu psich zębów i wizytach kontrolnych u lekarza weterynarii.

Ogar polski – przykładowe imiona

Przykładowe imiona dla psów rasy ogar polski:

Bard, Bór, Gong, Hunter, Largo, Triumf, Puzon, Rudy, Sokół, Kusy.

Przykładowe imiona dla suk rasy ogar polski:

Aria, Burza, Fuzja, Harmony, Lira, Mora, Prima, Sonata, Symfonia, Tercja.

Ogar polski – szczenięta z hodowli

Cena ogara polskiego wynosi kilka tysięcy złotych, w zależności od renomy hodowli i osiągnięć wystawowych psich rodziców. Wybierając szczenię z hodowli zarejestrowanej w Związku Kynologicznym w Polsce, otrzymuje się psa, który jest nie tylko zgodny ze wzorcem rasy, lecz także został zachipowany, zaszczepiony i odrobaczony. Hodowca wydaje przyszłym opiekunom książeczkę zdrowia oraz metryczkę urodzenia. To podstawa do wyrobienia rodowodu, czym zajmują się lokalne oddziały ZKwP. To jednak nie jedyny profit. Kupując rasowe szczenię, ma się pewność, że zwierzę od pierwszych chwil życia miało zapewnione dobre warunki bytowe, było socjalizowane i zadbane. Na tym polega pełnoetatowa praca hodowcy, który codziennie dba o wszystkich podopiecznych.