Wreszcie! Stało się. Po wielu rozmowach i spędzeniu dużej ilości czasu na przemyśleniach, Ty i Twoja rodzina postanowiliście adoptować szczeniaka. A może w toku dyskusji doszliście do wspólnego wniosku, że lepiej jednak zdecydować się na adopcję dorosłego psa? Niewykluczone też, że to czworonożny senior najlepiej pasuje do Waszego trybu życia i oczekiwań. Zastanawiając się nad tym, jakie zwierzę przyjąć pod swój dach, warto wziąć pod uwagę podobieństwa i różnice, jakie występują pomiędzy szczeniakami a dorosłymi psami. Chcesz dowiedzieć się więcej? Przeczytaj artykuł!
Spis treści:
- Adopcja szczeniaka lub dorosłego psa. Jak się przygotować?
- Czym adopcja dorosłego psa różni się od adopcji szczenięcia?
- Starsze psy do adopcji – co należy wiedzieć?
Adopcja szczeniaka lub dorosłego psa. Jak się przygotować?
Chcąc adoptować szczeniaka lub dorosłego psa, musimy brać pod uwagę fakt, że nasze życie zmieni się w wielu aspektach. Już samo przygotowanie domu na przybycie nowego członka rodziny wymaga od nas przemyślenia wielu kwestii. Musimy pamiętać o zakupie niezbędnych przedmiotów, wśród których muszą znajdować się m.in.:
- legowisko,
- miseczki na jedzenie i picie,
- smycz i obroża lub szelki,
- zabawki,
- szczotka lub grzebień do czesania sierści,
- szczoteczka i pasta do zębów dla psa.
Ważnym elementem wyprawki jest również odpowiednie jedzenie. Powinno być kompletne i zbilansowane (karma pełnoporcjowa) oraz dobrane do wieku pupila, a także jego rasy (masy ciała) i poziomu aktywności fizycznej. Optymalne pożywienie dla szczeniąt różni się od jedzenia dla osobników dorosłych oraz psich seniorów. Te trzy etapy życia czworonoga powinny przebiegać z zastosowaniem świadomie dobranej przez opiekuna diety, która wspiera rozwój i utrzymanie zdrowia pupila.
Jak odpowiednio zaplanować żywienie psa? Przede wszystkim należy zastanowić się nad potrzebami, jakie nasz pupil wykazuje na danym etapie swojego życia. Część z nich jest warunkowana przez jego rasę, część przez aktywność fizyczną i stan fizjologiczny (np. zabieg kastracji). Duży wpływ na żywienie mają także indywidualne preferencje i wymagania danego osobnika. Przykładowo, niektóre czworonogi mają tendencję do problemów żołądkowo-jelitowych bądź wykazują nietolerancję pokarmową – wówczas należy zastosować dietę po konsultacji z lekarzem weterynarii.
Ogólnym zaleceniem dla psów jest stosowanie diety mieszanej, złożonej z pokarmów suchych i mokrych w równych proporcjach (np. 50 g i 50 g) pod względem masy produktów. Aby ustalić dawkowanie (wielkość pojedynczego posiłku), warto posłużyć się tabelami żywienia, które znajdują się na etykiecie pożywienia. Dobrą praktyką jest również skorzystanie z porady zwierzęcego dietetyka lub lekarza weterynarii.
Czym adopcja dorosłego psa różni się od adopcji szczenięcia?
Decyzja o tym, czy adoptujemy szczeniaka, czy też psa dorosłego, powinna być dobrze przemyślana. Oba warianty wymagają nieco innego podejścia do realizacji celu, jakim jest oswojenie zwierzęcia z nowym domem i jego wychowanie. Dorosły pupil w większości przypadków jest już nauczony pewnych zachowań, które ewentualnie trzeba mu tylko przypomnieć. Chodzi tu przede wszystkim o takie kwestie, jak załatwianie swoich potrzeb na dworze. Ważne umiejętności to również chodzenie na smyczy przy nodze czy przybieganie na zawołanie. Jeśli dorosły adoptowany pies nie opanował jeszcze wszystkich tych czynności, nie martw się- może się tego nauczyć w każdym wieku! Szczenięta dopiero poznają świat i zasady, których respektowania od nich oczekujemy, w związku z czym potrzebują więcej czasu na taką socjalizację. Nieco łatwiej jednak przyswajają nową wiedzę, a zatem do ich wychowania najczęściej wystarczy zaangażowanie opiekuna i poświęcenie przez niego odpowiedniej ilości czasu. Dorosły pies może natomiast potrzebować pomocy behawiorysty, aby zmienić nawyki, które wykształcił w sobie przez lata, a które my uznajemy za niepożądane. Oczywiście nie jest to regułą. Uczestnictwo w szkółce dla psów jest potrzebne również młodym czworonogom, które powinny przyswoić sobie zasady psio-ludzkiego savoir-vivre. Tak jak wspomnieliśmy, psy uczą się w każdym wieku – także dorosłym, a nawet podeszłym – dlatego przy odpowiednim zaangażowaniu, jesteśmy w stanie ułożyć każdego pupila. Pamiętajmy, że zwierzęta tym chętniej wykonują nasze polecenia, im lepiej i bezpieczniej się z nami czują. Dbajmy więc o dobre relacje ze swoimi czworonożnymi przyjaciółmi, poświęcając czas na zabawę z nimi i nagradzając pożądane zachowania, np. pieszczotą lub przysmakiem.
Starsze psy do adopcji – co należy wiedzieć?
Wśród wszystkich psów dorosłych możemy wyodrębnić grupę psich seniorów. Są to te czworonogi, które osiągnęły wiek odpowiadający 80% przewidywanej w ich przypadku całkowitej długości życia. Dla każdego pupila ta granica przebiega w nieco innym miejscu, generalnie przyjmuje się jednak, że rasy małe i miniaturowe żyją najdłużej, a duże i olbrzymie – najkrócej. Sądząc po masie ciała, można też oszacować w przybliżeniu przewidywaną długość życia psa nierasowego, np. takiego, którego adoptujemy ze schroniska.
Aktualny wiek psów do adopcji również zazwyczaj ocenia się w przybliżeniu. Jeżeli zwierzę jest starsze, lekarz weterynarii, pod opieką którego znajdują się psy w schronisku, tak jak w przypadku każdego innego czworonoga, poinformuje nas o stanie zdrowia zwierzęcia. Decydując się na przyjęcie dojrzałego czworonoga pod swój dach, trzeba brać pod uwagę potencjalne dodatkowe koszty (finansowe i czasowe), jakie będą związane z zapewnieniem mu odpowiedniej opieki medycznej, jednak nie jest to regułą. Oczywiście należy również liczyć się z tym, że będziemy cieszyć się towarzystwem swojego pupila nieco krócej niż w sytuacji, gdy trafia do nas szczenię. Jednak zapewnienie zwierzęciu godnych warunków na ostatnie lata lub miesiące jego życia jest wspaniałą inicjatywą, która daje opiekunowi wiele radości i satysfakcji.
Należy mieć na uwadze, że starsze psy, częściej niż osobniki młode, mogą mieć problemy adaptacyjne związane ze zmianą otoczenia. Aby oszczędzić czworonogowi przykrych emocji, powinniśmy poświęcić mu szczególnie dużo uwagi, a jednocześnie ograniczać liczbę nowych dla niego bodźców. Zwierzę powinno poznawać nowe miejsce zamieszkania stopniowo (np. jeden nowy pokój co 2-3 dni). Zapoznawanie go z innymi zwierzętami (jeśli takie mamy) i ludźmi również powinno przebiegać etapami. Niekiedy uzasadniona jest konsultacja z psim behawiorystą. Początkowe trudności adaptacyjne szybko przeminą, jeśli tylko okażemy pupilowi odpowiednio dużo ciepła i miłości!
Starsze psy to doskonali towarzysze dla osób, które są mało aktywne fizycznie. Świetnie sprawdzą się więc w domach ludzi zapracowanych, którzy mają niewiele czasu, ale także emerytów, którzy mają czas, ale z kolei nie mają siły na uprawianie ze zwierzęciem joggingu w lesie. Każdy czworonóg, niezależnie od wieku, może znaleźć dla siebie idealnego opiekuna. Wystarczy tylko dać sobie szansę na wyjątkową przyjaźń i dokonać adopcji dorosłego psa, szczenięcia lub psiego seniora!
