Chow-chow to rasa pochodząca z Chin. Znana jest jako pies z niebieskim językiem. Przez bujną grzywę, okrągłe uszy i krótką kufę przypomina lwa lub niedźwiadka. Co warto wiedzieć o tej oryginalnej rasie? Jak opiekować się psem chow-chow?
Spis treści:
| Rozmiar | wzrost: 48–56 cm (pies), 46–51 cm (suka) masa ciała: 25–37 kg (pies), 20–27 kg (suka) |
| Sierść | szata: długa lub krótka umaszczenie: jednolite, lub cieniowane – czarne, rude, niebieskie, płowe, kremowe lub białe |
| Sierść | spokojny, powściągliwy, lojalny |
| Długość życia | 9–15 lat |
Przodkowie chow-chow pochodzą najprawdopodobniej z Mongolii, a do Chin zostały sprowadzone przez pasterzy. Gęste futro chroniło je przed dużymi wahaniami temperatur występującymi tam w ciągu doby. Na początku wykorzystywano je do polowań oraz jako psy zaprzęgowe, później zaczęto ich używać w walkach psów, służyły także jako zwierzęta rzeźne.
Na początku XIX wieku za sprawą angielskich marynarzy chow-chow trafiły do Anglii, gdzie wzbudziły powszechny podziw. Około 1860 roku rozpoczęto europejską hodowlę tych pięknych zwierząt. Do popularności rasy przyczyniła się m.in. królowa Wiktoria, która włączyła chow-chow do swojej psiarni. To właśnie w Anglii w 1894 roku ustalono oficjalny wzorzec i wpisano rasę do rejestru.
Chow-chow to krępy pies o krótkim i masywnym tułowiu. Jego kark porasta bujna sierść, przez co psy przypominają lwy. Mają dumną postawę i gęstą grzywę. Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka. Kończyny są proste i dobrze umięśnione. Wysoko osadzony ogon noszony jest wyraźnie nad grzbietem.
Chow-chow mają ciemne oczy o owalnym kształcie. Małe, zaokrąglone uszy postawione sztywno, nachylone nad oczami i nieco zbieżne, co nadaje psu specyficznego, „nachmurzonego” wyglądu.
Cechą charakterystyczną chow-chow jest czarnoniebieski język. W takim kolorze są również jego podniebienie i dziąsła.
Rasa ta występuje w dwóch odmianach pod względem długości szaty:
Najbardziej znane chow-chow to psy rude, cynamonowe, kremowe i czarne. Nieco rzadziej spotykane są chow-chow białe i chow-chow niebieskie.
Pielęgnacja psa chow-chow jest wymagająca, zwłaszcza w przypadku psów długowłosych. Sierść wypada przez cały rok, a szczyt linienia przypada na koniec lata i zimy. Osobniki krótkowłose wymagają szczotkowania 1–2 razy w tygodniu, a długowłose codziennie. Włosów chow-chow nie należy czesać na sucho, ponieważ niszczą się i elektryzują. Przed szczotkowaniem sierść trzeba spryskać specjalną odżywką, która działa antystatycznie.
Psa powinno się kąpać w razie potrzeby, gdy się ubrudzi. Do mycia polecany jest specjalistyczny szampon dla psów o skórze wrażliwej. Podczas codziennej pielęgnacji dobrze też zwrócić uwagę na oczy chow-chow, które mają tendencję do łzawienia. Najlepiej przemywać je za pomocą specjalnych preparatów do higieny okolic oczu i czystych gazików. Skórę w miejscach pofałdowań zaleca się przecierać gazą i specjalnym płynem do pielęgnacji, rekomendowanym przez lekarza weterynarii.
Chow-chow to cichy pies o spokojnym usposobieniu. Niezależny i powściągliwy. Nie potrafi okazywać czułości w taki sposób jak większość czworonogów, przez co niektórym osobom wydaje się zbyt zdystansowany. Tymczasem chow-chow to zwierzęta, które są bez reszty oddane opiekunowi. Jednocześnie wykazują się ostrożnością w stosunku do obcych, dlatego uznaje się je za dobre psy stróżujące. Nie powinny jednak mieszkać na dworze, ponieważ pozbawione bliskiego kontaktu z człowiekiem mogą rozwijać się nieprawidłowo, a nawet stać się zamknięte w sobie i lękliwe.
Ponieważ chow-chow nie jest typowym pieszczochem, jego wychowanie może okazać się trudne. Z tego powodu potrzebuje doświadczonego opiekuna, który będzie w stanie poświęcić mu dużo czasu. Warto też skorzystać z profesjonalnej pomocy trenera lub behawiorysty.
Chociaż chow-chow zdecydowanie preferuje spokojny tryb życia, to, jak każdy pies, potrzebuje codziennej dawki ruchu i zabawy. Należy wyprowadzać go kilka razy dziennie, w tym raz na dłuższy, ale nieforsujący spacer.
Przeciętna długość życia chow-chow wynosi 9–15 lat. Pies ma bardzo wrażliwą skórę, która jest podatna na egzemę, a także schorzenia o podłożu genetycznym i autoimmunologicznym.
Psy chow-chow mają też predyspozycje do takich chorób, jak:
Chow-chow to jedna z dwóch ras psów z niebieskim językiem. Druga to shar pei. Taka cecha jest rzadko spotykana wśród ssaków. Podobny kolor języka mają tylko niedźwiedzie polarne, żyrafy i niektóre rasy bydła.
W ostatnim czasie w Chinach stały się popularne psy nazywane chow-chow panda o czarno-białym ubarwieniu. Nie jest to jednak nowa wersja kolorystyczna tej rasy, ale wynik mody. Wygląd zbliżony do pandy uzyskuje się poprzez farbowanie futra w salonach groomerskich. Ten kontrowersyjny trend nie spotkał się z aprobatą lekarzy weterynarii. Koloryzacja sierści jest dla zwierząt stresująca i niezdrowa.
Żywienie chow-chow powinno opierać się na pełnoporcjowej karmie gotowej, dopasowanej do jego wieku i wielkości. Optymalnym wyborem dla szczeniąt chow-chow będzie więc karma typu „junior” dla psów ras średnich lub dużych, np. Pedigree® Vital Protection bogaty w kurczaka. Taki rodzaj pożywienia zapewnia prawidłowy wzrost i rozwój. Dojrzałe chow-chow, które zakończyły wzrost, potrzebują diety o nieco mniejszej kaloryczności niż szczenięta, dlatego należy podawać im karmę dla psów dorosłych, dedykowaną rasom średnim lub dużym.
Ponieważ chow-chow nie przepada za aktywnością fizyczną, trzeba bardzo uważać, aby go nie przekarmić. Dzienna dawka energii powinna być dopasowana do jego trybu życia i podzielona na 2–3 mniejsze posiłki, podawane o stałych porach.
Chow-chow należy do drogich psów. Jego cena wynosi około 2000–4000 zł. Za rasowe zwierzęta z dbających o swoich podopiecznych hodowli zapłacimy wysokie kwoty, ponieważ na koszty składają się: opieka nad matką przez całe jej życie, opieka weterynaryjna w czasie ciąży i nad szczeniętami, odpowiednia dieta oraz czas poświęcony na opiekę nad psami i socjalizację.
Kup online
Kliknij, aby kupić od jednego z poniższych sprzedawców.
