Maltańczyk

Czy maltańczyki pochodzą z Malty? Nie ma co do tego pewności! Historia rasy wprawdzie związana jest z krajami obszaru Morza Śródziemnego, jednak etymologia nazwy „maltańczyk” wskazuje raczej na semickie słowo malat (azyl, przestrzeń) niż nazwę konkretnej wyspy. Czym jeszcze zaskakują eleganckie biszony? Przeczytaj!

Spis treści:

1. Maltańczyk – podstawowe informacje
2. Maltańczyk – historia rasy
3. Maltańczyk – opis rasy
4. Maltańczyk – pielęgnacja
5. Maltańczyk – charakter
6. Maltańczyk – długość życia
7. Maltańczyk – ciekawostki
8. Maltańczyk – wskazówki żywieniowe
9. Maltańczyk – przykładowe imiona
10. Maltańczyk – szczenięta z hodowli

Maltańczyk – podstawowe informacje

Maltańczyk – historia rasy

Maltańczyki, najulubieńsze wśród biszonów, to psy o bardzo starym rodowodzie. Pierwsze wzmianki o rasie pochodzą z I wieku p.n.e. O miniaturowych psach podobnych do maltańczyków pisał Arystoteles, nazywając je canes melitenses. W starożytnym Rzymie urok małych czworonogów opiewali Strabon i Marcjalis. Były to psy towarzyszące bogatym matronom, a w późniejszych wiekach nadwornym damom francuskim i brytyjskim. Maltańczyki skradły serce królowych Marii Stuart i Elżbiety I. Inspirowały malarzy: Jana van Eycka, Hansa Memlinga, Rembrandta, Rubensa i Goyę. Rola biszonów maltańskich wykraczała poza elegancką ozdobę dworów i salonów. Maltańczykom przypisywano lecznicze właściwości. Miały łagodzić wszelkie dolegliwości fizyczne i psychiczne, a ich ciepła, gruba i długa szata ogrzewać skostniałe dłonie zmarzniętych opiekunów. 

Maltańczyki od zawsze ceniono za wygląd i charakter, jednak największą popularność zyskały w XVI-wiecznej Anglii, gdzie utrwaliło się przekonanie o ich maltańskim pochodzeniu. Błędy etymologiczne nie stanęły jednak na drodze rozpowszechnianiu miłości do tej rasy, wręcz przeciwnie. Z Wielkiej Brytanii maltańczyki emigrowały do Stanów Zjednoczonych i Kanady, licznych państw Europy oraz dalej na wschód, do Azji. W Polsce biszony maltańskie pojawiły się już około 1320 roku, a wdzięki psa o jedwabistej szacie opisywali poeci Jan Andrzej Morsztyn i Julian Ursyn Niemcewicz. Maltańczyki pokazywano na pierwszych wystawach psów rasowych w Polsce na przełomie XIX i XX wieku. Dziś to bardzo popularne czworonogi, często wybierane na rodzinnych towarzyszy oraz psy wystawowe.

Maltańczyk – opis rasy

Maltańczyki to małe pieski salonowe, należące do grupy biszonów, czyli ras pochodzących z rejonów Morza Śródziemnego. Te stworzenia o niewielkich gabarytach i wielce imponującej szacie prezentują się dostojnie i elegancko. Uwagę zwraca dumnie uniesiona głowa, duże błyszczące oczy i imponująca okrywa włosowa. Szata najczęściej ma kolor śnieżnobiały lub kości słoniowej. Inne umaszczenie jest niepożądane, a poszukiwane nieraz maltańczyki czarne w ogóle nie istnieją. 

Maltańczyk – pielęgnacja

Długie, gęste i lśniące włosy (nie sierść) wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Codzienne szczotkowanie i częste kąpiele (2–3 razy w miesiącu) są zadaniem angażującym, ale wizyta w salonie groomerskim pozwala je uprościć. Psy niewystawowe można ostrzyc krótko, a dobór fryzury dla maltańczyka zależy tylko od oczekiwań opiekuna i umiejętności groomera. 

Oprócz zabiegów fryzjerskich maltańczyki potrzebują także ciepłego ubrania na chłodne dni. Ich szata nie ma podszerstka, czyli gęstej, puszystej warstwy sierści znajdującej się przy skórze, która chroni przed mrozem i upałami. Dla miłośników biszonów maltańskich wybór psiego ubranka to czysta przyjemność. Tym bardziej że maltańczyki są posłuszne, a ich ubieranie nie powinno sprawiać problemów.

Maltańczyki wymagają systematycznych rytuałów pielęgnacyjnych. Codziennie rano trzeba przecierać im oczy, po każdym posiłku wycierać brodę, a po każdym spacerze łapy. Dodatkowym obowiązkiem jest przycinanie pazurów i pielęgnacja uszu- w tym usuwanie odstających włosków. Wskazane są również regularne wizyty w przychodni weterynaryjnej. Maltańczyki, jak inne psy miniaturowe i małe są podatne na problemy stomatologiczne, dlatego trzeba im codziennie myć zęby, codziennie podawać przysmaki funkcyjne Pedigree^Ⓡ DentaStix^Ⓡ i regularnie kontrolować stan uzębienia. Ważne jest również stałe kontrole gruczołów okołoodbytowych, które mogą się zapychać, powodując stan zapalny.

Maltańczyk – charakter

To rasa znana z przyjaznego usposobienia. Biszonom przypisuje się otwartość, towarzyskość, łagodność i duże przywiązanie do opiekunów. Maltańczyki doskonale nadają się na psy rodzinne, nawiązują dobre relacje z dziećmi, a obecność innego czworonoga traktują jak okazję, aby się zaprzyjaźnić. Nawet jeśli tym czworonogiem jest kot.

Maltańczyki są żywe i energiczne, jednak nie mają wielkich wymagań pod względem ruchu. W ciągu dnia potrzebują kilku krótkich spacerów, jednej dłuższej przechadzki oraz trochę zabawy. Dobrym pomysłem są ćwiczenia agility (zwinnościowe). Psy tej rasy są w stanie pokonać nawet zaawansowane tory przeszkód (oczywiście w swojej klasie wzrostowej) i zdarza się, że startują w zawodach. Nie można odmówić im inteligencji ani sprytu. Przy odpowiednim prowadzeniu szybko uczą się komend, a nawet efektownych sztuczek. 

Co więcej, są bardzo czujne i odważne. Niewielkie rozmiary (ok. 20–25 cm w kłębie) nie stają na przeszkodzie, aby pilnować domu. Zaniepokojony maltańczyk głośno alarmuje o swoich obawach, stawiając na nogi wszystkich domowników. Jest dość szczekliwy, ale też łatwy do ułożenia. Jeśli zatem szukasz odpowiedniego psa stróżującego do mieszkania, weź pod uwagę biszona maltańskiego. To wesoły kompan, wierny przyjaciel i strażnik domowego ogniska, którego obecnością będziesz się cieszył przez wiele lat. 

Maltańczyk – długość życia

To, ile żyją maltańczyki, zależy wprawdzie od predyspozycji genetycznych, warunków bytowych i sposobu pielęgnacji psa, jednak są one długowieczne, które dożywają sędziwego wieku (12–15 lat). 

Aby pupil dożył długich lat, należy w codziennej pielęgnacji przeciwdziałać rozwojowi chorób typowych dla maltańczyków. Wśród nich wymienia się choroby przyzębia, zwichnięcie rzepki, głuchotę i ślepotę oraz wnętrostwo jednostronne.

Maltańczyk – ciekawostki

• Maltańczyki są jedną z najstarszych ras psów.
• Pierwszy raz na polskiej wystawie psów rasowych maltańczyk pojawił się w 1900 roku, ale najwcześniejsze wzmianki o występowaniu psów tej rasy pochodzą z XIV wieku. „Oda do Kaspeka” J.U. Niemcewicza i „Nagrobek Perlisi” Jana Andrzeja Morsztyna to utwory literackie opisujące zalety maltańczyków.
• Niewielkie linienie sprawia, że biszony maltańskie zalicza się do ras psów dla alergików, chociaż to nie do końca prawda. Hipoalergiczne psy nie istnieją, a reakcję uczuleniową wyzwala sierść, a także ślina czy złuszczony naskórek zwierzęcia. Tak więc jedynym sposobem dla alergików marzących o czworonożnym przyjacielu jest immunoterapia swoista, potocznie nazywana odczulaniem. 

Maltańczyk – wskazówki żywieniowe

• Najlepszym pokarmem dla maltańczyka jest pełnoporcjowa karma dla psów ras małych, dobrane na podstawie wieku, masy ciała czworonoga, zakresu aktywności fizycznej i aktualnego stanu zdrowia. 
• Maltańczyki mają mały żołądek, dlatego potrzebują w ciągu doby kilku porcji pokarmu, rozdzielonych na małe dawki (około 60–75 g).
• Maltańczyki mają skłonność do tycia, dlatego nie powinny mieć stałego dostępu do pokarmu. Szkodzi im także zbyt mała aktywność fizyczna.
• Ryzyko chorób przyzębia jest jednym z powodów, dla których psy tej rasy potrzebują diety mieszanej, złożonej z suchych i mokrych pokarmów podawanych w równych proporcjach pod względem masy produktu. Gryzienie suchych granulek sprzyja mechanicznemu usuwaniu osadu nazębnego, z kolei jedzenie mokrego pokarmu wspomaga odpowiednie nawodnienie organizmu i utrzymanie prawidłowej masy ciała zwierzęcia. 

Maltańczyk – przykładowe imiona

Przykładowe imiona dla psów rasy maltańczyk: Sułtan, Tobi, Ferbi, Neve, Amico, Lulu
Przykładowe imiona dla suk rasy maltańczyk: Lili, Mamba, Perla, Daisy, Luna, Sonia

Maltańczyk – szczenięta z hodowli

Za szczenięta z hodowli trzeba zapłacić kilka tysięcy złotych. W tę cenę wliczona jest wieloletnia opieka hodowcy nad swoimi podopiecznymi, a także osiągnięcia wystawowe psich rodziców. Szczenięta z hodowli są odrobaczone i zaszczepione. Hodowcy zrzeszeni w Związku Kynologicznym w Polsce dbają, aby młode przechodziły przegląd weterynaryjny, a także rozpoczęły socjalizację i wstępne wychowanie. Dzięki temu szczenięta przekazywane stałym opiekunom są w dobrej formie fizycznej i psychicznej. To bardzo ważne i przesądzające o dalszym życiu zwierząt.