Chcesz adoptować czworonoga, ale nie masz zbyt dużo czasu na uczenie go podstawowych zachowań i długie wycieczki? Boisz się, że szczenię pogryzie nowe meble bądź sprawi, że panele podłogowe będą do wymiany? A może zwyczajnie chcesz zaopiekować się dojrzałym, statecznym pupilem, który podzieli Twoją miłość do spędzania wieczorów na kanapie? Każdy człowiek jest inny i prowadzi tryb życia zgodny ze swoimi upodobaniami. To bardzo ważne, aby dobrać do siebie zwierzę, które ma zbliżone potrzeby. Jeżeli masz w sobie gotowość do przyjęcia pod swój dach spokojnego, niezbyt energicznego czworonoga, który da Ci wiele ciepła i miłości, rozważ adopcję starszego psa ze schroniska.
Spis treści:
- Adopcja starszego psa – jak się przygotować?
- Adopcja psa starszego a jego żywienie
- Kto może dokonać adopcji starszego psa?
Adopcja starszego psa – jak się przygotować
Co do zasady, adopcja starszego (np. 10-letniego) psa nie różni się niczym od adopcji pupila, który jest nieco mniej posunięty w latach. Po wypełnieniu ankiety adopcyjnej, kilku wizytach, spacerze zapoznawczym i podjęciu przez przyszłego opiekuna ostatecznej decyzji, należy dopełnić kilku formalności. Personel schroniska dla zwierząt, w którym czworonóg przebywa, przekazuje danej osobie komplet dokumentów – przede wszystkim książeczkę zdrowia psa z potwierdzeniem szczepień. Zwierzę zazwyczaj jest też zaczipowane i wysterylizowane lub wykastrowane. Zostaje podpisana umowa adopcyjna, która niekiedy wiąże się z wniesieniem niewielkiej opłaty. Następnie pupil może już ruszyć do nowego domu.
Zanim powitamy nowego członka rodziny, powinniśmy przygotować przestrzeń na jego przybycie. Wiek czworonoga nie ma tu większego znaczenia – każdy pies potrzebuje własnego legowiska, miseczek na jedzenie i picie, smyczy, obroży lub szelek. W przypadku adopcji starszego psa nieco mniejsze znaczenie niż dla szczeniąt mają zabawki – warto zaopatrzyć się jednak w kilka gadżetów, ale należy pamiętać, że czworonożni seniorzy często miewają problemy zdrowotne, np. stomatologiczne. Lekarz weterynarii może ocenić, czy zabawa szarpakiem jest dobrym wyborem w przypadku naszego pupila. Podobnie starsze czworonogi są zdecydowanie mniej skłonne do biegania i skakania niż szczenięta i młode psy dorosłe. Warto więc rozważyć zakup zabawek, które nie wymagają wytężonej aktywności fizycznej, a stymulują umysł i angażują zmysły, np. mat węchowych czy specjalnych piłek z wydrążonym środkiem, w których można schować smakołyki.
Decydując się na adopcję starszego psa, należy mieć na uwadze, że zwierzę może potrzebować opieki zdrowotnej w szerszym zakresie niż tylko wizyta kontrolna w klinice weterynaryjnej raz na 6 miesięcy. Dojrzałe czworonogi dużych ras miewają problemy ze stawami, inne częste schorzenia- zwłaszcza u mniejszych ras- to choroby przyzębia. U starszych zwierząt (niezależnie od rasy) mogą występować także choroby oczu (np. zaćma), utrata słuchu, choroby kardiologiczne, a nawet demencja. Z wiekiem wzrasta również ryzyko nowotworów. Pamiętajmy też, że adoptując starszego psa, godzimy się na cieszenie jego towarzystwem przez nieco krótszy czas. Jednocześnie miejmy świadomość, że zapewnienie czworonogowi szczęśliwej jesieni życia i kochającego domu to dla zwierzęcia najlepsze, co możemy dla niego zrobić.
Obecność starszego psa może też znacząco podnieść jakość naszego życia. Czworonożny senior to doskonały kompan dla osób samotnych, którym doskwiera wracanie do pustego domu. To także fantastyczna odskocznia dla ludzi na emeryturze, którzy potrzebują bodźca, aby podjąć jakąś aktywność. Opieka nad zwierzęciem nadaje ich życiu więcej kolorytu, a poczucie odpowiedzialności za żywą istotę skłania do częstszego wychodzenia z domu i nawiązywaniu kontaktów społecznych. W końcu nic tak nie przełamuje pierwszych lodów jak merdający ogon. Ma to pozytywny wpływ nie tylko na stan fizyczny, lecz także psychiczny starszych ludzi. Kontakt z psem pomaga im obniżyć poziom stresu, obniżając produkcję kortyzolu w organizmie. Jest też pomocny podczas rekonwalescencji, np. dochodzenia do siebie po zawale serca.
UWAGA! Zanim przywieziemy czworonoga do domu swoich rodziców lub dziadków, upewnijmy się, że chcą oni podjąć się opieki nad zwierzęciem. Zwierzę nigdy nie powinno być niespodziewanym prezentem. Adopcja psa (starszego czy młodszego) powinna być świadomą, przemyślaną decyzją wszystkich domowników, którzy biorą na siebie to zobowiązanie. W przeciwnym razie zarówno zwierzę, jak i jego opiekunowie będą nieszczęśliwi, co mija się z celem adopcji, jakim jest poprawa jakości życia obu stron.
Adopcja psa starszego a jego żywienie
Prawidłowo skomponowana dieta psa uwzględnia jego wiek, masę ciała, stan zdrowia oraz poziom aktywności fizycznej. Tak jak wszystkie psy również seniorzy wymagają kompletnych i zbilansowanych posiłków dopasowanych do potrzeb tych zwierząt. Starsze czworonogi mają wolniejszy metabolizm niż szczenięta czy młode psy dorosłe. Sprzyja to odkładaniu się tkanki tłuszczowej, co grozi nadwagą i otyłością. Z tego powodu pożywienie psiego seniora powinno być niskokaloryczne. W przypadku starszych psów duże znaczenie mają również niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, składniki wspomagające stawy, przeciwutleniacze oraz błonnik, który wspomaga pracę jelit.
Bardzo ważne jest to, aby wszelkie zmiany w sposobie żywienia adoptowanego starszego psa były wprowadzane stopniowo i dopiero po około tygodniu od przyjęcia czworonoga do swojego domu. Nagłe zmiany w sposobie żywienia mogą wywołać niepożądane reakcje jego organizmu. Najlepiej więc dowiedzieć się od personelu schroniska, czym był karmiony nasz towarzysz, a następnie mieszać nowe pożywienie z dotychczasowym, stopniowo zmieniając proporcje. W ten sposób, w ciągu 7-10 dni, dokonamy zmiany diety w łagodny dla czworonoga sposób.
Kto może dokonać adopcji starszego psa?
Każdy z nas może udać się do dowolnego schroniska i zgłosić chęć adopcji starszego psa. Jeżeli tylko wykażemy, że jesteśmy osobami odpowiedzialnymi i mamy odpowiednie warunki mieszkaniowe do wychowywania czworonoga, personel placówki z pewnością umożliwi nam przygarnięcie pupila. Musimy jednak pamiętać, że opieka nad psim seniorem wiąże się z pewnymi ograniczeniami.
Nie poleca się adopcji starszego psa osobom aktywnym, które chcą uprawiać sporty z czworonogiem. Zwierzę najprawdopodobniej nie będzie zdolne do większego wysiłku niż codzienny spokojny spacer z opiekunem. Może mieć też problemy zdrowotne, które nierzadko wiążą się z dolegliwościami bólowymi. Wytężona aktywność fizyczna nie pomoże, a nawet może zaszkodzić.
Adopcja starszego psa może też nie być najlepszym pomysłem w przypadku rodzin z małymi dziećmi. Posunięty w latach czworonóg potrzebuje spokoju i wypoczynku, a nasze pociechy nie zawsze są w stanie to uszanować. Warto podkreślić, że niezależnie od tego, w jakim wieku jest pies, należy od najmłodszych lat uczyć dzieci właściwego zachowania wobec zwierząt. Kontakt pupila z pociechą musi też zawsze przebiegać pod nadzorem osoby dorosłej.
Jak więc widać, prawie każdy może zdecydować się na adopcję starszego psa. Pamiętajmy, że opieka nad zwierzęciem to nie tylko radość, lecz także odpowiedzialność. Wybierzmy więc czworonożnego przyjaciela rozważnie, biorąc pod uwagę naszą sytuację życiową i tryb życia. Jeśli uznamy, że wszystkie za i przeciw wskazują, iż adopcja starszego psa jest dobrym pomysłem, wówczas przyjmijmy psiego seniora pod swój dach, aby poprawić jakość życia po obu stronach. Przyjaźń ze zwierzęciem, nawet jeżeli trwa krótko, może zostawić ogrom miłości i wdzięczności w naszych sercach.
