Poczucie bezpieczeństwa jest jedną z podstawowych potrzeb behawioralnych każdego psa. Aby ją spełnić, zwierzę potrzebuje pozytywnej relacji ze swoim opiekunem. Niektóre czworonogi cierpią na tzw. lęk separacyjny, który objawia się różnymi niepożądanymi zachowaniami, gdy człowiek znika z ich pola widzenia. Jak sobie poradzić z tym problemem i przywrócić pupilowi dobre samopoczucie? Czy każde zwierzę w podobny sposób reaguje na samotność? Czy da się tego uniknąć? Jak zostawić psa samego w domu bez obawy o to, co zastaniemy po powrocie? Poznaj porady ekspertów Pedigree®!
- Dlaczego mój pies gryzie meble, gdy zostaje sam? Niepożądane zachowania psa samego w domu
- Jak nauczyć psa zostawać samemu w domu?
- Pies sam w domu 8 godzin – jak umilić mu czas?
Dlaczego mój pies gryzie meble, gdy zostaje sam? Niepożądane zachowania psa samego w domu
Przyczyny niewłaściwego zachowania psa, który został sam w domu, np. na czas pobytu opiekuna w pracy, mogą być różnorodne. Wśród nich warto wymienić: nadmiar energii oraz nudę, ale także znacznie poważniejszy lęk separacyjny zwierzęcia.
Lęk separacyjny, objawiający się niszczeniem przedmiotów (w tym mebli), hałaśliwymi zachowaniami (szczekaniem, wyciem), a nawet kompulsywnym robieniem sobie krzywdy (np. gryzieniem własnych łap), jest silnie powiązany ze stanem emocjonalnym zwierzęcia. Nieobecność opiekuna stanowi dla niego źródło stresu, który z kolei rodzi potrzebę rozładowania nagromadzonego napięcia. Dlaczego tak się dzieje? Każde zwierzę przywiązuje się do swojego opiekuna, trudno się więc dziwić, że nieobecność człowieka jest dla niego przykrym doświadczeniem. W naturze psów leży potrzeba nieoddzielania się od stada, a tym stadem, w warunkach domowych, są właśnie ludzie.
Jeżeli mieszkamy w bloku, a pies wyje w naszym mieszkaniu, powinniśmy zatroszczyć się nie tylko o czworonoga, lecz także o komfort życia sąsiadów. Jest to podwójna motywacja do jak najszybszego przyzwyczajenia zwierzęcia do naszej nieobecności przez dłuższy czas w ciągu dnia. Dowiedz się, jak tego dokonać!
Jak nauczyć psa zostawać samemu w domu?
Pies, który może zostać sam w domu, jest do tego przygotowany przez swojego opiekuna. Lęk separacyjny stanowi zaburzenie, jakie możemy skutecznie leczyć z pomocą behawiorysty. Bardzo ważna jest także samodzielna praca ze zwierzęciem, mająca na celu przyzwyczajenie go do naszej tymczasowej nieobecności i zapewnienie równowagi emocjonalnej. Istnieje kilka uniwersalnych zasad, które pomagają osiągnąć ten cel.
- Powstrzymaj się od czułych pożegnań
To naturalne, że wychodząc z domu, chcesz przytulić swojego podopiecznego i okazać mu miłość. Dla jego dobra powinieneś jednak zrezygnować z takich praktyk. Rozłąka z ukochanym opiekunem jest dla zwierzęcia bodźcem stresowym – nie należy dodatkowo podkreślać, że łączy Was silna więź, bo to tylko będzie wzmagało psią tęsknotę. Celem jest wywołanie sytuacji, w której zwierzę będzie traktowało Twoje wyjście z domu jako coś naturalnego, co nie wywołuje negatywnych emocji. Dobrą wiadomością jest to, że psy uwielbiają rutynę, a powtarzające się schematy z czasem stają się dla nich czymś zupełnie normalnym. - Unikaj entuzjastycznych powitań
Podobna rada dotyczy sytuacji, gdy wracamy do domu. Często zdarza się, że nadmierna radość podopiecznego jest nie tylko niepożądana, lecz wręcz niebezpieczna (zwierzę może nas przewrócić lub mocno podrapać, skacząc). Aby oduczyć psa skakania, a także pokazać mu, że oczekujemy z jego strony spokojnych powitań, możemy zastosować dwie techniki. Jedną z nich jest ignorowanie czworonoga do czasu, gdy wszystkie łapy postawi na ziemi. Druga metoda to nauczenie go tzw. zachowań zastępczych, np. wywołanie sytuacji, w której nasz powrót do domu będzie dla niego jednoznaczny z koniecznością pójścia na posłanie. Prawidłowe zachowania powinny być zawsze zauważane i nagradzane. Dobrą praktyką jest podawanie czworonogowi specjalnych psich przysmaków, np. PEDIGREE® RANCHOS Originals z Wołowiną. - Przyzwyczajaj do samotności
Pies musi wiedzieć, że Twoja nieobecność jest tymczasowa i w żaden sposób nie oznacza, że go porzuciłeś. Nauka izolacji to jeden z elementów szkolenia, jakie muszą przejść czworonogi wychowywane w domach pracujących i/lub często wyjeżdżających osób. Początkowo zostawiaj zwierzę samo na krótki czas, np. wychodź na minutę do drugiego pokoju, następnie na kwadrans do sklepu lub do sąsiada. Po powrocie chwal czworonoga za właściwe zachowanie i spokojne powitanie. Możesz też zamykać podopiecznego w wydzielonej części mieszkania, tak aby stopniowo przyzwyczajał się do tego, że jesteś poza zasięgiem jego wzroku. Dobrą praktyką jest pozostawienie włączonego cicho radia lub telewizora w pomieszczeniu, w którym znajduje się zwierzę. Pomaga to złagodzić jego poczucie osamotnienia, zarówno podczas treningu, jak i dłuższej nieobecności opiekuna, spowodowanej np. wyjściem do pracy. - Nie bój się prosić o pomoc
Nawet jeżeli początkowo postanowiłeś szkolić podopiecznego na własną rękę, w każdej chwili możesz zrezygnować z tego pomysłu i poszukać fachowej pomocy. Pies nigdy nie jest za młody ani za stary na naukę prawidłowych zachowań, choć oczywiście im wcześniej zaczniemy w nim je zaszczepiać, tym szybsze i bardziej spektakularne będą efekty. Pamiętaj jednak, że możesz udać się do behawiorysty nawet z dorosłym czworonogiem. Specjaliści pomogą Wam przebrnąć przez najtrudniejsze przeszkody, a Twoim zadaniem będzie podtrzymywanie dobrych praktyk w domu.
Pies sam w domu 8 godzin – jak umilić mu czas?
Częstą przyczyną niepożądanych zachowań psa samego w domu jest nuda, która może się wiązać z nadmiarem nagromadzonej w organizmie zwierzęcia energii. Warto więc zapewnić czworonogowi optymalną dawkę ruchu każdego dnia, a także upewnić się, że w otoczeniu znajdują się bezpieczne zabawki, umilające czas nieobecności opiekuna.
Godne uwagi są wszelkiego rodzaju zabawki kynologiczne (np. szarpaki, specjalne piłki dla psów), zwłaszcza te angażujące więcej niż jeden zmysł czworonoga. Możesz kupić je w sklepie lub wykonać samodzielnie, metodą DIY. Ciekawymi pomysłami są:
- klasyczne gryzaki, piłki, piszczałki;
- piłki z wydrążonym środkiem, w które wkładamy przekąskę, tak aby podopieczny mógł samodzielnie ją wyjąć;
- interaktywna zabawka DIY – weź rolkę po papierze toaletowym i wytnij w niej niewielkie otwory. Zaklej boki rolki, a następnie przez wycięte otwory włóż do środka smakołyki dla czworonoga. Zadaniem psa jest turlanie zabawki w taki sposób, aby przysmaki stopniowo z niej wypadały.
- mata węchowa – stara ażurowa wycieraczka i postrzępiony koc mogą zamienić się w bardzo atrakcyjną zabawkę! Potnij materiał na paski, a następnie przyszyj go do wycieraczki w taki sposób, aby utworzyć małe “kieszonki”. Następnie schowaj w nich przysmaki swojego pupila i zaprezentuj mu swoje dzieło!
Pamiętaj, aby co jakiś czas zmieniać gadżety – w przeciwnym razie szybko się znudzą. Jeżeli masz 10 zabawek, schowaj 5 i korzystaj z nich rotacyjnie, co jakiś czas ukrywając jeden zestaw, a wyjmując drugi. Dzięki temu wszystkie akcesoria będą dla Twojego podopiecznego atrakcyjne.
Co jednak zrobić, jeśli pies gryzie przedmioty nawet wtedy, gdy ma zapewnioną rozrywkę? Jak zostawić szczeniaka samego w domu, jeżeli jest on akurat na etapie ząbkowania? Możesz ograniczyć jego przemieszczanie się poprzez zastosowanie specjalnego kojca lub barierek blokujących przejście pomiędzy pomieszczeniami. Pamiętaj, że szczeniak sam w domu może nie tylko gryźć przedmioty, lecz także załatwiać się w innych miejscach niż przeznaczone do tego celu maty higieniczne. Trening czystości jest bardzo ważny w życiu młodego czworonoga, dlatego należy skupić się na nim w pierwszej kolejności, zaraz po przyprowadzeniu nowego członka rodziny do domu. Pamiętaj, że wychowanie psa to proces długotrwały, a kluczem do sukcesu jest pozytywna relacja zwierzęcia z opiekunem i uwzględnianie potrzeb behawioralnych czworonoga. Bardzo dużą rolę odgrywają również konsekwencja i pozytywne motywowanie. Nagradzaj podopiecznego za prawidłowe zachowania i ignoruj te, które Ci się nie podobają. Szczenię szybko nauczy się, co przynosi mu korzyści, i będzie chciało powielać takie działania. W przypadku pytań czy wątpliwości zwróć się do behawiorysty lub lekarza weterynarii.
