Najnowsze badania pokazują, że pies domowy (łac. Canis familiaris) jest spokrewniony z wilkiem (łac. Canis lupus), lecz nie jest jego bezpośrednim potomkiem. Prawdopodobnie oba gatunki zwierząt wywodzą się od wspólnego pradawnego przodka. Udomowienie psa to bardzo skomplikowany i rozciągnięty w czasie proces ewolucyjnego przystosowania do zmieniających się warunków życia, pozwalający na wykorzystanie nowych możliwości, dotyczących również rodzaju dostępnego pokarmu.
Do tej pory szacowano, że udomowienie psa miało swój początek około 12-16 tysięcy lat temu, ale według najnowszych badań genetycznych nastąpiło ono nawet 30 tysięcy lat temu, co oznacza, że w ciągu tego czasu każde z około 10 tysięcy pokoleń psów dostosowywało się do nowych warunków życia i przekazywało swojemu potomstwu kolejne cechy, które były efektem adaptacji do zmieniającego się środowiska.
Pochodzenie psa a dieta – fakty
- Na skutek procesu udomowienia w genach psów doszło do wielu zmian, których celem było lepsze dopasowanie do zmieniających się warunków środowiska – w tym rodzaju pokarmu.
- Poprzez ewolucyjny proces udomowienia psy przystosowały się do efektywnego korzystania zarówno z pokarmów pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego.
- U psów dieta wyłącznie mięsna prowadzi do niedoborów składników odżywczych.
Pies należy do zwierząt względnie mięsożernych, co oznacza, że może efektywnie korzystać zarówno z produktów pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego.
Prawidłowe żywienie psów powinno być oparte na specyficznym zapotrzebowaniu tego gatunku zwierząt oraz na indywidualnych cechach czworonoga. Należy przy tym pamiętać, że pies nie jest (i nigdy nie był) wilkiem, a nieodpowiedni pokarm, niedostosowany do potrzeb psów, może stać się przyczyną wielu problemów zdrowotnych. Wypróbuj zbilansowaną karmę Pedigree Adult w puszce.
Wpływ ewolucji psa na jego dietę
Skutkiem zmian ewolucyjnych i procesu udomowienia są liczne różnice anatomiczne, fizjologiczne i behawioralne między współczesnym psem a jego dzikim przodkiem, wynikające z modyfikacji genów. Następstwem zmian w obrębie genomu jest między innymi przystosowanie psów do efektywnego wykorzystania zarówno pokarmów pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego. Istotne znaczenie ma zdolność trawienia węglowodanów. Wykazano, że gen amylazy trzustkowej, czyli enzymu odpowiedzialnego za rozkład węglowodanu skrobi w jelitach, ma u psa siedmiokrotnie więcej kopii niż u wilka, a jego ekspresja jest 28 razy wyższa, co skutkuje prawie pięciokrotnie wyższą aktywnością amylazy w osoczu psów niż u wilków.
Przekłada się to na duże możliwości przyswajania węglowodanów z pokarmu, co potwierdza wiele badań, w których określono, że strawność skrobi poddanej właściwej obróbce (nawodnienie, gotowanie, rozdrobnienie) jest u psów bliska 100%. Dodatkowo warto podkreślić, że dieta wyłącznie mięsna (oparta na mięśniach szkieletowych) jest dla psów niedoborowa pod względem wielu substancji odżywczych.
Dieta psa uzależniona od jego rasy
Przyglądając się współczesnym psom – ich potrzebom i możliwościom żywieniowym – należy pamiętać, że nie możemy stosować uogólnień ze względu na niespotykaną u innych gatunków zwierząt różnorodność wynikającą z selekcji hodowlanej, zróżnicowanego pochodzenia oraz ogromnego wpływu uwarunkowania środowiskowego. Wystarczy podać przykłady wilczaka czechosłowackiego czy husky syberyjskiego i porównać je z maleńkim psem rasy chihuahua czy buldożkiem francuskim. W związku z tym indywidualna dieta psa może się różnić w zależności od tego, czy rasa psa jest mniej czy bardziej pierwotna, czyli inaczej mówiąc, na ile dana rasa została zmodyfikowana poprzez proces hodowli.
Pies zmienił się od czasów swoich dzikich przodków, dlatego prawidłowe żywienie współczesnych czworonogów powinno uwzględniać te różnice. Wymagania pokarmowe psów stanowią od lat temat licznych badań naukowych, dzięki czemu zostały one dobrze poznane, a dzisiejsza wiedza pozwala na dopasowanie pokarmu do potrzeb . Dieta psów powinna być skrojona na miarę ich potrzeb, które znacząco różnią się od ludzkich i wilczych. Dlatego to, co dobre dla wilka czy dla człowieka, nie będzie dobre dla naszych pupili. Jeżeli interesuje Cię temat diety psa, przeczytaj nasz artykuł: Czym karmić psa? Jak czytać etykiety karm?
Mięso dla psa – nie zapomnij o nim w diecie
Dobierając odpowiedni pokarm dla czworonogów należy pamiętać, że należą one do zwierząt względnie mięsożernych. Aktualna wiedza o pochodzeniu psa jest coraz bogatsza. Wiele badań wskazuje, że pies domowy nie jest bezpośrednim potomkiem wilka, a oba gatunki mają wspólnego przodka, od którego się wywodzą. Proces udomowienia w istotny sposób wpłynął na wiele aspektów życia dzisiejszych czworonogów, w tym również na ich żywienie.
Przez tysiące lat w genach tych zwierząt zaszło wiele zmian, które oddaliły je od dzikiego krewnego psów – wilka, dlatego pomimo istniejących podobieństw, występuje między nimi też sporo różnic. W tym różnica w sposobie żywienia. Jeśli posiadasz czworonoga małej rasy, sprawdź suchą karmę Pedigree dla małych psów.
Dzikie psy – co z ich żywieniem?
Dzikie psy żywiły się głównie upolowanymi przez siebie zwierzętami, znalezioną padliną oraz odpadkami pozostawionymi przez ludzi. Ich dietę uzupełniały różnego rodzaju owoce (np. jagody). Mięso, czyli mięśnie szkieletowe upolowanych zwierząt, to tylko część diety dzikich psowatych, której resztę stanowiły takie elementy jak: skóra, wątroba, jelita z ich zawartością, płuca, serce, nerki oraz mniejsze kości.
W dzisiejszych czasach nawet zdziczałe czy bezpańskie psy zwykle nie zdobywają pokarmu poprzez polowanie. Zazwyczaj wyszukują resztki ludzkich pokarmów oraz różnego rodzaju śmieci. Jak tłumaczy lekarz weterynarii Małgorzata Głowacka: Na drodze ewolucji pies wykształcił sporą elastyczność pokarmową, co oznacza, że jest w stanie efektywnie korzystać zarówno z pokarmów pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego. Co więcej, dieta mięsna oparta wyłącznie na mięśniach szkieletowych jest dla psa niedoborowa pod względem wielu składników odżywczych i może prowadzić do braków pokarmowych, w tym np. wapnia, miedzi, cynku, witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E) oraz niektórych niezbędnych kwasów tłuszczowych.
Odpowiednio dobrane produkty pochodzenia zwierzęcego, np. wątroba, nerki, żołądek czy serce, są bardzo dobrym źródłem białka i innych składników odżywczych, co pozwala zaspokoić potrzeby żywieniowe psów. Pamiętajmy o tym, że pokarmy pochodzenia roślinnego również odgrywają ważną rolę w diecie psa, dostarczając łatwo przyswajalną energię i błonnik pokarmowy, niezbędny do prawidłowego funkcjonowania jelit. Mięso dla psa nie powinno być więc jedynym elementem jego diety. Normy żywieniowe wyraźnie pokazują, jak złożone potrzeby pokarmowe mają nasi pupile i jak bardzo różnią się one od potrzeb bezwzględnych mięsożerców (np. kotów).
Prawidłowe żywienie względnie mięsożernych psów
Podstawowym warunkiem prawidłowego żywienia psów jest podawanie kompletnego i zbilansowanego pokarmu, dostarczającego wszystkich niezbędnych składników odżywczych i energii w odpowiednich ilościach i proporcjach. Odpowiednia dieta psów wpływa w znacznym stopniu na utrzymanie zdrowia, dobrego samopoczucia i pięknego wyglądu czworonogów. Biorąc pod uwagę pochodzenie współczesnych psów, a także sposób odżywiania się ich przodków, nie można pominąć faktu istnienia ewolucji, która odegrała i wciąż odgrywa ogromną rolę. Na skutek udomowienia psa i jego ewolucji w organizmie czworonoga zaszło wiele istotnych zmian, które wpłynęły na potrzeby żywieniowe tego zwierzęcia. Pamiętajmy, że nasz przyjaciel nie jest „domowym wilkiem”, bo oba te gatunki przez tysiące lat pokonały odrębne drogi ewolucyjne.
